Κάλυμνος, 25 Μαρτίου 2023
Λόγω ημέρας θα ξεκινήσω με μια ρήση του Ρήγα Φεραίου που είναι πολύ επίκαιρη: «Πάντοτε η σταθερότης είναι πράγμα επαινετόν, αυτή έχει τα πρωτεία πολλών άλλων αρετών».
Σήμερα, μετά τη λήξη της μεγαλειώδους παρέλασης στο Σύνταγμα, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κάνανε σχετικές δηλώσεις για το νόημα της ημέρας. Ο κ. Ανδρουλάκης έκλεισε τις δικές του, αναφερόμενος στην ανάγκη να αποφύγουμε ως λαός τη διχόνοια και την ιδιοτέλεια. Ωραίο μήνυμα, όταν, πράγματι, αυτά που λέει κάποιος τα εννοεί. Επειδή παρακολούθησα με ενδιαφέρον την πρόσφατη συνέντευξή του, σκέφτηκα ότι οι σημερινές του δηλώσεις δεν έχουν συνάφεια με το περιεχόμενό αυτής της συνέντευξης. Αυτή με έβαλε σε σκέψεις και προβληματισμό, όπως, πιστεύω, και κάθε νοήμονα Έλληνα. Τι είπε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ;
Ο νέος πρωθυπουργός στην Ελλάδα δεν πρέπει να είναι ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε ο Αλέξης Τσίπρας, αν ο λαός δώσει την πλειοψηφία σε έναν απ΄ αυτούς. Πρωθυπουργός, κατά τη γνώμη του, δεν πρέπει να είναι ο ψηφισμένος αρχηγός του πρώτου κόμματος που θα κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά θα πρέπει να ορισθεί κάποιος άλλος- τρίτος- που θα υποδείξει εκείνος!!! Να μην είναι, λέει, τεχνοκράτης αλλά πολιτικό πρόσωπο κοινής αποδοχής. Να πάρουμε, δηλαδή, έναν πολιτικό από τον καναπέ και να τον στήσουμε πρωθυπουργό. Έτσι, για να βγει από τα αδιέξοδά του ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Δηλαδή: Με αχνιστό το εκλογικό αποτέλεσμα μετά την ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του πολιτικού μας συστήματος, που είναι οι εκλογές, να ακυρωθεί η εκπεφρασμένη θέληση του λαού και να επικρατήσει η επιθυμία του κ. Ανδρουλάκη. Να αγνοηθεί η λαϊκή ετυμηγορία, να τσαλακωθεί η Αρχή της Δεδηλωμένης, να ποδοπατηθεί το Σύνταγμα, για να κρυφτεί πίσω από ένα δικό του άλλοθι ο κ. Ανδρουλάκης! Με άλλα λόγια: Σε μια ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία να κυβερνά το 10% και όχι το 30%! Ασύλληπτα πράγματα. Αν αυτοί δεν είναι ανόητοι πολιτικοί σχεδιασμοί, τότε σίγουρα είναι πολύ αφελείς τακτικισμοί κι επικίνδυνοι πειραματισμοί! Φοβάμαι ότι αν το τρίτο κόμμα- σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- εννοεί αυτά που λέει, τότε οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε μετεκλογική πολιτική ανωμαλία και ακυβερνησία.
Και γεννιέται το ερώτημα: Αν ο ίδιος είναι ο νικητής των εκλογών, με ποσοστό όμως τέτοιο που δεν του δίνει αυτοδυναμία, τότε αυτός ή αυτοί που θα συνεργαστούν μαζί του θα πρέπει να θέσουν θέμα πρωθυπουργού και να προτείνουν για τη θέση αυτή έναν άλλο και να μην αποδεχτούν τον ίδιο; Αστεία πράγματα!
Το μέγα ζητούμενο μετά τις προσεχείς εκλογές (μονές ή διπλές) για τον Έλληνα είναι η κυβερνησιμότητα της χώρας. Μέσα σ΄αυτό το ασταθές διεθνές περιβάλλον η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να πελαγοδρομεί σε μακροχρόνιες εκλογικές αναμετρήσεις και κυβερνητικά αδιέξοδα. Η χώρα θέλει εσωτερική γαλήνη, σταθερότητα και απρόσκοπτη κοινωνική ζωή. Είναι πολλαπλώς πληγωμένη και δεν αντέχει σε επιπλέον αχρείαστες τεχνητές πολώσεις και κρίσεις.
Έχει τεράστια ευθύνη ο κ. Ανδρουλάκης. Το στίγμα του πρέπει να είναι σαφές και ξεκάθαρο. Η θολούρα και η αλίευση στο ημίφως θα γυρίσει μπούμερανγκ. Κι εννοώ ότι πολιτευόμενος έτσι, όχι μόνο δε θα προσελκύσει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους από άλλα κόμματα, αλλά θα χάσει και σίγουρους δικούς του. Γι΄αυτό η θέση του πρέπει από τώρα να είναι κατηγορηματική και κρυστάλλινη. Να πει: Θα εγγυηθούμε ως κόμμα την κυβερνησιμότητα της χώρας, μέσα στο πλαίσιο των συνταγματικών επιταγών, χωρίς περιττές τρικλοποδιές. Θα θέσουμε στο τραπέζι προς συζήτηση μια λίστα με δέκα- είκοσι απαραίτητες αλλαγές (μεταρρυθμίσεις) για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων αυτού του τόπου. Όποιο κόμμα από τα δύο (Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ή ΣΥΡΙΖΑ) δεχτεί να τις υιοθετήσει και να τις ψηφίσει, θα συνεργαστούμε μαζί του για το καλό της χώρας. Όλα τα άλλα είναι νεοφανείς πολιτικοί ακροβατισμοί που θα τον βλάψουν.
Είναι σαφές ότι ο κ. Ανδρουλάκης πιέζεται από τα δεξιά κι αριστερά του για το ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει. Βρίσκεται στη μέση. Πατάει τρικλίζοντας σε δύο βάρκες. Το μυαλό του δεν είναι καθαρό! Σ΄ αυτές, όμως, τις οριακές στιγμές ο ηγέτης πρέπει να δίνει τη λύση. Χαράζει πολιτική, πείθει και προχωρά. Αν κάποιοι …κατεβούν από το τρένο, τους αγνοεί και φεύγει ανεπηρέαστος μπροστά. Το δικό του αδιέξοδο πρέπει να το μετατρέψει σε δύναμη, δίνοντας σιγουριά κι ελπίδα στον πολίτη. Ο ψηφοφόρος πρέπει να νιώσει και να πιστέψει ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι μια πολιτική δύναμη ευθύνης, σοβαρότητας και σταθερότητας, ωφέλιμη και αναγκαία για τον τόπο. Έτσι, πιστεύω, θα μεγιστοποιήσει τα εκλογικά του ποσοστά και θα παίξει ρόλο στα μελλοντικά πολιτικά πράγματα της χώρας. Ειδάλλως, ο νεοεκλεγείς Κρητικός πολιτικός θα φανεί κατώτερος των περιστάσεων και θα απογοητεύσει όσους περίμεναν ότι κομίζει στη σύγχρονη πολιτική κονίστρα κάτι ελπιδοφόρο, υγιές και ξένο σε παλαιοκομματικές πρακτικές.
