Η Κάλυμνος είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα απ' τα νησιά εκείνα που εκπλήσσουν ευχάριστα τον επισκέπτη. Ζωντανή όλο τον χρόνο, δεν περιμένει απ' τον τουρισμό της ξαπλώστρας, της ομπρέλας, των πεντάστερων ξενοδοχείων και των ακριβών εστιατορίων προκειμένου να επιζήσει.
Οι κάτοικοί της δεν έχουν απαρνηθεί την πρωτογενή παραγωγή. Καλλιεργούν το, μικρό σχετικώς, εύφορο κομμάτι γης που υπάρχει στην περιοχή του Βαθέος, έχουν τον μεγαλύτερο, αριθμητικά και σε σύγκριση με τον πληθυσμό του νησιού, αλιευτικό στόλο, ασχολούνται με την κτηνοτροφία και παράγουν γαλακτοκομικά προϊόντα, διαθέτουν δύο καρνάγια, το ένα εκ των οποίων στα Πόθια είναι το μεγαλύτερο και πλέον δραστήριο στα Δωδεκάνησα, σύγχρονο τυροκομείο στο Άργος, σύγχρονο ελαιοτριβείο στο Βαθύ και διϋλιστήριο καυσίμων στη Πόθεια ενώ, εδώ και είκοσι περίπου χρόνια, τα απόκρημνα βουνά της τής χάρισαν αναπάντεχα τον τίτλο του δεύτερου παγκοσμίως αναρριχητικού προορισμού και τουριστική περίοδο οκτώ μηνών!
Όπως ακριβώς το περίμενα, τα θέματα ήταν πολλά και ενδιαφέροντα. Σε αντίθεση μάλιστα με την Κω, όπου ήμασταν την προηγούμενη εβδομάδα, και τα θέματα περιορίζονταν στις παραλίες, στα πολυτελή ξενοδοχεία και εστιατόρια, στην Κάλυμνο έτρεχα αλλόφρων σε καθημερινή βάση για να μιλήσω με ενδιαφέροντες ανθρώπους και να προβάλλω το έργο τους.
Δεν έφτασε μάλιστα ο χρόνος για να καλύψω όλα τα θέματα και άφησα, αναγκαστικώς, μερικά για την επόμενη επίσκεψη. Ανάμεσά τους η Δημόσια Σχολή αυτοδυτών, το εργοστάσιο επεξεργασίας σφουγγαριών, το κάπνισμα των ψαριών από τα μέλη του γυναικείου Συνεταιρισμού και άλλα.
Ευχαριστούμε την "BLUE STAR FERRIES", που μας ταξίδεψε και πάλι στο Αιγαίο, καθώς και τους φίλους και συνδρομητές του καναλιού Νίκο Χατζηδάκη, Παντελή Σιδερή και Γιάννη Πατανά για την πολύτιμη βοήθειά τους.
