5, 6 και 7 Απριλίου. Μέρες ιστορικές για την Κάλυμνο αλλά και για όλη τη Δωδεκάνησο. Δυστυχώς για όλους μας η επέλαση του κορωνοϊού έχει φέρει τα πάνω κάτω. Ξεκούρδισε τη ζωή μας, στραπατσάρισε την καθημερινότητά μας, μας αποσυντόνισε και μας υποχρέωσε να παρακολουθούμε πρωί-βράδυ- καθημερινώς- τρία καθοριστικά των εξελίξεων μεγέθη, τρεις ανεπιθύμητους αριθμούς: Των νέων κρουσμάτων, των διασωληνωμένων, των νεκρών. Πόσοι, πράγματι, έχουν διάθεση να παρακολουθούν επιμελώς ημερομηνίες και επετείους που κρύβονται πίσω απ΄αυτές;
Κι όμως! Σαν σήμερα, 7 Απριλίου του 1935, –ημέρα Κυριακή τότε- κορυφώθηκε στην Κάλυμνο ο εθνικοθρησκευτικός τριήμερος αγώνας, αυτός που ονομάστηκε αργότερα «Πετροπόλεμος». Ένας αγώνας ιερός με ομόθυμη και μαζική αντίσταση των γυναικών της Καλύμνου για να μη θεσμοθετηθεί το «Αυτοκέφαλο». Να μην παραδοθεί επ΄ουδενί και αμαχητί η από αιώνων ορθόδοξη πίστη των Δωδεκανησίων στους σχεδιασμούς και στις μεθοδεύσεις των Ιταλών κατακτητών. Τιτάνιος αγώνας για να μη διολισθήσει βαθμιαία η ορθόδοξη Δωδεκάνησος στον Καθολικισμό. Και σαν αύριο, το μεσημέρι, έπεσε νεκρός από ιταλικό βόλι στην «άσπα» του Αγίου Νικολάου ο Καλύμνιος νεομάρτυρας Μανώλης Καζώνης.
Ιδού και τα μοιρολόγια των γυναικών της Καλύμνου πάνω στον ξαπλωμένο νεκρό:
Σαν ήρωας με λάβαρο στέκεσαι ξαπλωμένος
και με της νίκης στέφανο είσαι στεφανωμένος.
Τα μοιρολόγια του Χριστού φέτο δε θα τα πούμε,
και συ να πάεις μάρτυρας τώρα σε ποκινούμε.
Σαν με το μάρτυ Στέφανο χάθης για τη Θρησκεία,
που να τον κρίνει ο Θεός, οπού ήταν η αιτία.
(Οι εκκλησίες ήταν κλειστές και πλησίαζε το Πάσχα).
Ξημερώματα της 8ης Απριλίου κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Οι Ιταλοί έκαναν βιαίως αθρόες συλλήψεις ανδρών και γυναικών, τους οποίους θεώρησαν υπεύθυνους της αναπάντεχης γι΄αυτούς λαϊκής αντίστασης. Όλοι αυτοί οι πατριώτες οδηγήθηκαν στις φυλακές της Κω και της Ρόδου, όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν σκληρές κι απάνθρωπες. Διακόπηκε, ακόμη, η συγκοινωνία με τα γύρω νησιά και μεταφέρθηκε στρατός στην Κάλυμνο από Κω και Λέρο.
Αιωνία η μνήμη, λοιπόν, σ΄όλους εκείνους που αγωνίστηκαν σθεναρά για τη διατήρηση αλώβητης της εθνικής συνείδησης και της χριστιανικής πίστης. Σ΄όλους εκείνους που συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, διώχθηκαν, εξορίστηκαν, υπέστησαν αφόρητες κακουχίες, πολλοί από τους οποίους υπέκυψαν, χωρίς να ενδώσουν, χωρίς να συμβιβαστούν. Σ΄αυτούς και σ΄αυτές που πάλεψαν για τα πατροπαράδοτα ιδανικά, χωρίς να λυγίσουν, να υποκύψουν, πληρώνοντας το τίμημα και με αυτή ακόμη τη ζωή τους.
Συγχαρητήρια πρέπουν στην Εκκλησιαστική Επιτροπή και στον εφημέριο του Ι. Ναού του Αγίου Νικολάου, πατέρα Κωνσταντίνο Σμαλιό, για την πρωτοβουλία που πήραν, προκειμένου να βελτιωθεί, να ευπρεπιστεί και, εν τέλει, να αναδειχθεί καλύτερα το σημείο, όπου έπεσε νεκρός πριν 86 χρόνια ο Μανώλης Καζώνης.
Το δυστύχημα είναι ότι και φέτος (για δεύτερη χρονιά) λόγω της πανδημίας και των αυστηρών περιοριστικών μέτρων που έχουν ληφθεί, δε θα πραγματοποιηθεί επισήμως ο καθιερωμένος εορτασμός, στη μνήμη όλων αυτών των αγωνιστών της περιόδου της Ιταλοκρατίας και του Πετροπόλεμου, στην Παναγία Κεχαριτωμένη της Χώρας.
Ας ευχηθούμε να μην επαναληφθεί το ίδιο και το 2022. Αλλά του χρόνου, με τον δέοντα σεβασμό να τιμήσουμε τους αγνούς, ατρόμητους κι ασυμβίβαστους εκείνους αγωνιστές του τόπου μας, στους οποίους οφείλουμε οι σημερινοί Δωδεκανήσιοι την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας.
Κάλυμνος, 6 Απριλίου 2021
