.... Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα πλήθος αίμα ελληνικό.
Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.
'Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ' ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά....
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
200 χρόνια μετά την ελληνική επανάσταση έχουμε ακόμα πολλά να σκεφτούμε και να πράξουμε. Ας φωτίζουν τον δρόμο μας οι ιδέες που οδήγησαν τους προγόνους μας στον αγωνα: η ελευθερία, η ισότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η αγάπη για την πατρίδα.
