Με πολλή περίσκεψη και ανησυχία παρακολουθούν οι κάτοικοι των νησιών την εξέλιξη της πανδημίας.
Τα νησιά μας σε κάθε περίσταση έρχονται κυρίως στην δημοσιότητα είτε για λόγους τουριστικούς, είτε για λόγους πατριωτικούς ( άγρυπνοι φρουροί των συνόρων, πόλεμος της τσιπούρας κλπ) , είτε για την επίσκεψη κάποιου σημαντικού προσώπου. Από το σημείο εκείνο και μετά βυθίζονται στη δύσκολη καθημερινότητά τους, στον αγώνα για την επιβίωση και στην αγωνία για τις εξελίξεις σε εθνικό επίπεδο, για λόγους εθνικής απειλής είτε για λόγους επιδημίας. Είναι, βέβαια, σημαντική η υγειονομική αναβάθμιση που πραγματοποιείται με την αύξηση των κλινών ΜΕΘ ανά την Ελλάδα αλλά δεν είναι αυτό που θα κάνει το νησιώτη να αισθανθεί ασφαλής στην πατρίδα του. Η αεροδιακομιδή ως δυνατότητα παροχής δεν είναι η λύση. Ο νησιώτης από την Κάλυμνο, τη Λέρο, την Πάτμο, τους Λειψούς και τα άλλα νησιά αναζητά την επαρκή κάλυψη των υγειονομικών αναγκών του τόπου του. Την επάρκεια του Ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, την επάρκεια σε υγειονομικό υλικό, την ύπαρξη υγειονομικού προσωπικού σε κάθε νησί, ώστε ο κάθε ακρίτας να αισθάνεται, όσο γίνεται, ασφαλής στον τόπο που κατοικεί. Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, δίνεται η αφορμή για επαρκή κάλυψη και οχύρωση των νοσοκομείων, των περιφερειακών ιατρείων και όλων γενικά των δομών υγείας σε κάθε απομακρυσμένη εθνική γραμμή. Η στελέχωση των δομών υγείας, θα πρέπει να αποτελεί βασικό στόχο του κεντρικού κράτους και για λόγους ανθρωπιστικούς, αλλά και για λόγους εθνικούς, προκειμένου ο νησιώτης να νιώθει την ασφάλεια που πρέπει για να συνεχίσει απρόσκοπτα να επιτελεί το εθνικό του καθήκον, στον τόπο που γεννήθηκε και συνεχίζει να ζει. Το κεντρικό κράτος στα πλαίσια της οχύρωσης των νησιών πρέπει να βλέπει τα νησιά ως ξεχωριστές οντότητες μεταξύ τους και όχι συνολικά ως νησιά. Με τις ιδιαιτερότητες που έχουν και με τη διαφορετικότητα των δομών που υπάρχουν ή ΔΕΝ υπάρχουν σε κάθε νησί ξεχωριστά. Αν στα νησιά μας αυτήν την περίοδο που έρχονται πολλοί χωρίς προηγούμενο έλεγχο για covid, παρά μόνο με το χαρτί μονίμου κατοικίας, αν γίνει κάποια μεγάλη διασπορά, ποιος θα μπορέσει να την ελέγξει και να προστατεύσει τους υπόλοιπους; Ποιος ελέγχει αν οι εμπλεκόμενοι τοπικοί φορείς έχουν μια συντεταγμένη γραμμή αντιμετώπισης του προβλήματος; Θα αρχίσουμε να καταλογίζουμε ευθύνες μετά; Τα νησιά μας δεν έχουν την πολυτέλεια του ελιγμού σε κατάσταση που ξεφεύγει. Τα νησιά μας ή είναι έτοιμα ή δεν είναι. Ο ηρωισμός του υπάρχοντος υγειονομικού προσωπικού δεν είναι η λύση.
Χρειάζεται ανανέωση συμβάσεων ή και μονιμοποίηση του υπάρχοντος προσωπικού, ως αναγκαία λύση αλλά και ως επιβράβευση των όσων έχουν προσφέρει.
Χρειάζεται προσωπικό του ΕΟΔΥ σε κάθε νησί για να ελέγχει σε καθημερινή βάση τους εισερχόμενους προκειμένου να διαφυλάξουμε την ασφάλεια των κατοίκων.
Χρειάζεται να υπάρχουν γιατροί όλων των ειδικοτήτων σε κάθε Νοσοκομείο και κέντρο υγείας των νησιών.
Χρειάζεται να υπάρχει αγροτικός γιατρός σε κάθε παλιό ή νέο περιφερειακό ιατρείο και φυσικά και νοσηλευτικό προσωπικό σε κάθε δομή για να καλυφθούν οι ανάγκες είτε εντός κέντρων υγείας είτε εκτός σε κατ' οίκον επισκέψεις ανθρώπων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.
Οι τοπικές αρχές και διοικήσεις δομών οφείλουν να κοινοποιήσουν τις προσπάθειες τους και να ενημερώσουν τον πληθυσμό για το σχέδιο δράσης τους.
Οφείλουν να διεκδικήσουν όχι μόνο ό,τι μπορούν αλλά και πολύ περισσότερα για την ασφάλεια των συμπατριωτών τους.
Αν όχι τώρα, πότε;
Και το κεντρικό κράτος όταν δεν ακούει τις τοπικές αρχές να ζητούν, καλό είναι να μην εφησυχάζει... αλλά να ανησυχεί ...
Μαύρος Γεώργιος
Δημοτικός Σύμβουλος
Επικεφαλής Δημοτικής παράταξης " Η Κάλυμνος αλλάΖΕΙ"
