Στο τέλος του μοιράσματος φαγητού σήμερα, ήτανε να δώσουμε την τελευταία μερίδα στον Κ. που μένει στην Κυψέλη. Μας περιμένει πάντοτε στην ίδια διασταύρωση, αφού ο Ilias Gkionis του κάνει αναπάντητη, αυτός κατεβαίνει, παίρνει το φαγητό, λέει πάντα ένα χωρατό και φεύγει. Σήμερα είπε στον Ηλία χαμογελαστός: 'Ηλία, σε παρακαλώ, πάρε αυτό το αυτοκινητάκι, είναι από τότε που είχα λεφτά και μάζευα τέτοια αυτοκινητάκια -πάρε το αυτοκινητάκι να με θυμάσαι, γιατί ποιος ξέρει... μ' αυτά και μ' αυτά μπορεί να πεθάνω και θέλω να έχεις κάτι δικό μου". 
Γράφει κάπου "εκεί που είναι ο θησαυρός σου, είναι και η καρδιά σου":  απ' την ώρα που ο Κ. έδωσε το αυτοκινητάκι στον Ηλία αυτός το περιεργάζονταν σαν να είναι το σημαντικότερο πράγμα στη γη, σαν να 'ναι όντως ένας θησαυρός. 
Στη Ξούθου καρτερούν οι σεξεργάτριες: "τι κορονοϊός και μαλακίες.. εμείς δεν ξέρουμε αύριο αν θα ζούμε". Τις προάλλες μοίραζε ο Ηλίας εγώ τον περίμενα στ' αμάξι. Κοιτάζω λοξά και βλέπω το θαύμα: αφού έδωσε το πακέτο, τον κοιτάζει το κορίτσι ούτε 30 χρονών του σφίγγει κάπου τον καρπό και του λέει "ευχαριστώ" κοιτώντας τον στα μάτια. Στην Αθηνάς, ένας παππούς μες τα χαρτόκουτα -δεν τον βλέπω απ' τ' αμάξι -είναι ξαπλωμένος και φαίνεται μόνο το χέρι του που λαβαίνει το φαγητό: τρέμει να πάρει το πακέτο που τόσο λαχταράει για να την παλέψει και σήμερα . Πιο πέρα στο Θησείο έχει κάνει τσαρδί -κοντά στις γραμμές του τρένου- μια γιαγιά "μη ξεχάσεις να μου φέρεις μια πορτοκαλάδα" είπε σήμερα.
Τι είναι  αλήθεια θησαυρός τελικά το λογίζει η καθεμιά κι ο καθένας όταν πάει να κοιμηθεί το βράδυ. Όσοι παραχώνουν κάτω απ' το στρώμα τους λεφτά, δύσκολα θα σκεφτούν εκείνον που δεν έχει στρώμα. Μου 'λεγε ο Ηλίας ότι το κάλεσμα για μοίρασμα φαγητού στους αστέγους το άκουσαν μόνο άνθρωποι που έχουνε στη ζωή τους πεινάσει: "μια φίλη με πήρε τηλέφωνο και μου 'πε ότι έχει μόνο πέντε ευρώ... Φτάνουνε για έξι πακέτα μακαρόνια". "Κράτα τα μαρή" της είπε ο Ηλίας "να 'χεις να φας και αύριο, θα βρούμε απ' αλλού". 
Τα 'χουμε κάνει σκατά: θησαυρίζουμε θησαυρούς πάνω στη γη, τους χώνουμε βαθιά όπως κάνει ο σκύλος το κόκκαλο για να μη τους βρει κανείς κι έτσι όπως είναι οι θησαυροί αμοίραστοι, κομματιάζουμε τη ζωή για να γίνονται κι άλλοι -περνάει η ζωή κι εμείς πιο φτωχοί οδεύουμε στο τέλος. Κάθε μέρα που περνάει κάνει τη ζωή φτωχότερη αφού αυτή τελειώνει, κι οι θησαυροί σε πεθαίνουνε κάθε μέρα πιο πολύ, οι θησαυροί αμοίραστοι και συ και εγώ έρμαια των θησαυρών μας.
"Εκεί που είναι ο θησαυρός σου είναι κι η καρδιά σου, μη θησαυρίζεις θησαυρούς πάνω στη γη" λέει ο Ιησούς κι έχει δίκιο: ένα αυτοκινητάκι σε κάνει ζάμπλουτο - αυτό είν' ευτυχία.
Ότι έμεινε αμοίραστο; Θάφτηκε στη λήθη