Δύσκολη εποχή να ζεις στην Κάλυμνο. Δε μιλάω θεωρητικά για το οικονομικό-αυτό είναι δύσκολο παντού. Είναι δύσκολο να ζεις.  Στην κυριολεξία. Κατ’ αρχάς δεν κάνουμε αυτό που μας αναλογεί για να βελτιώσουμε οι ίδιοι την ποιότητα ζωής μας. Επιπλέον έρχεται το άγχος, η καθημερινή βιοπάλη και τα προσωπικά θέματα που κάθε σπίτι έχει και προσπαθεί να ξεπεράσει. Πάντως σήμερα θα ασχοληθώ με ένα θέμα που επηρεάζει άμεσα και πρέπει να αλλάξει αν δε θέλουμε ο καρκίνος να εμφανίζεται με τη συχνότητα της γρίπης.

Τα σκουπίδια στα Γιαννοχώραφα υπήρχαν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Θυμάμαι, κλείναμε τη μύτη μας κάθε φορά που περνούσαμε από την περιοχή καθώς πηγαίναμε βόλτα στο Βαθύ. Νόμιζα τότε πως οι βλαβερές ουσίες ανιχνεύονται με το ρουθούνι και η επιρροή τους φτάνει ως εκεί που μπορούμε να μυρίσουμε. Μακάρι να ήταν έτσι. Ο κόσμος όμως είναι κυρίως αυτά που δεν αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Οι καπνοί από τα σκουπίδια είναι απλώς εκεί για να μας υπενθυμίζουν ότι κάτι πρέπει να γίνει.

Φαντάσου να ήταν και σε σημείο που δεν φαίνεται! Γιατί, απ’ ότι έχω καταλάβει μέχρι τώρα, αυτό είναι το μόνο που τους απασχολεί. Μην τυχόν και φανούν οι αναθυμιάσεις του Βεζούβιου την ώρα που φτάνει ο Τσίπρας, μην υποπέσει στην αντίληψη του Ιάπωνα Πρέσβη το ηφαίστειο που αχνοφαίνεται και γενικώς αν είναι να ανάβουν οι φωτιές, ας ανάβουν σε μια μέρα αδιάφορη. Μου θυμίζει όταν μας έβαζαν να κρύβουμε όλες τις ατέλειες του στρατοπέδου όταν ερχόταν κάποιος «μεγάλος» για επίσκεψη.

Σε αντίθεση με τα άλλα, αυτό το ηφαίστειο είναι ένα αξιοθέατο για το οποίο ντρεπόμαστε και το οποίο θα έπρεπε να μας ανησυχεί. Πέρα από το γεγονός ότι η ανεξέλεγκτη καύση απορριμάτων είναι παράνομη, είναι και εξαιρετικά επιβλαβής για την υγεία λόγω των δηλητηριωδών ουσιών που απελευθερώνονται. Ουσίες που εισχωρούν είτε αμέσως είτε εμμέσως (από το υπέδαφος ή από την πανίδα) στον οργανισμό μας. Αλλά όπως είπα παραπάνω, ευτυχώς που υπάρχει και ο καπνός για να μας υποδεικνύει το πρόβλημα γιατί σε άλλες περιπτώσεις (και πολύ πιο σοβαρές), έχουμε φροντίσει να κρύψουμε τις ατέλειες μας κάτω από τη γη. Αλλά για τον αμίαντο στις αποχετεύσεις θα ασχοληθούμε σε άλλο  κείμενο.

Εν τω μεταξύ, έχετε παρατηρήσει κάθε φορά που έχει υγρασία, πώς αναδεικνύονται όλα τα αρώματα της φύσης; Αν έχει κότες ο γείτονας, σου ‘ρχεται η μυρωδιά του αγουμά. Αν έχει κατσίκες, δε μπορείς να βγεις έξω από την τραΐλα. Καλά, άμα έχει γουρλιά, δεν το συζητώ. Θέλω να πω, υπάρχουν μυρωδιές που απλώς προσβάλλουν την αισθητική μας ενώ άλλες, προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας