Δύο φύλακες ενός φάρου βρίσκονται μαζί σε ένα απομονωμένο και μυστηριώδες νησί της Νέας Αγγλίας στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά αυτό δεν ξεκινά καν να περιγράφει την παράνοια της όλης εμπειρίας. Συνδυάζοντας επιρροές από Λάβκραφτ και αρχαιοελληνική μυθολογία, η ταινία αφηγείται την pulpy, παραισθησιογόνα ιστορία της σα να ήταν κάτι που ένας ημίτρελος, ξεχασμένος από τον κόσμο ναυαγός ζωγράφισε με κάρβουνο και αίμα σε παλιά φύλλα χαρτιού που βρήκε παρατημένα σε μια σπηλιά ξεχνώντας να τα στείλει στον ωκεανό μέσα σε ένα άδειο μπουκάλι μπέρμπον.

Ο Ρόμπερτ Πάτινσον κι ο Γουίλεμ Νταφόε σε ένα απολαυστικό two-man show δίνουν απερίγραπτα ξέφρενες ερμηνείες, βρίζοντας με ναυτική ορολογία καθώς επιδίδονται σε πράξεις σλάπστικ βίας, μεθυσμένου βανδαλισμού και οριακού ομοερωτισμού. Ο Νταφόε φτύνει και καταριέται τους θεούς της θάλασσας, ο Πάτινσον δολοφονεί έναν γλάρο με μανία- ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Έγκερς δεν ζωγραφίζει ξανά στα στενά όρια του όποιου σινεμά του, παρά συνθέτει έναν πανέμορφο ασπρόμαυρο πίνακα συμβολισμών, παραισθήσεων και ήχων που εισβάλλουν στον εγκέφαλο καθιστώντας μας ανήμπορους θεατές.

Η προηγούμενη ταινία του, το καλτ φιλμ τρόμου “The VVitch”, υπήρξε από τις θεμέλιες λίθους αυτού που -αρκετά εκνευριστικά- έφτασε μετέπειτα να κατηγοριοποιείται ως “elevated horror”, δηλαδή ταινίες τρόμου που δεν πολυλένε ότι είναι ταινίες τρόμου, βάζοντας μπροστά κάποιο άλλο δραματικό ή συμβολικό τους στοιχείο. Σε κάθε περίπτωση είχε αφήσει να φανούν με το ντεμπούτο του δείγματα ταλέντου που επιβεβαιώνονται στη νέα του δουλειά ακριβώς επειδή δεν περιορίζεται ούτε στιγμή στα όρια που έθεσε η προηγούμενή του.

Τόσο ξεκαρδιστική buddy comedy όσο μυθολογική παραβολή για τη γέννηση και την προστασία της φωτιάς, τόσο σλάπστικ καρτούν όσο λαβκραφτικό απόβλητο με το Φάρο στο ρόλο ενός αρχέγονου, απόκοσμου κατασκευάσματος πιο παλιού από τον κόσμο μας, το φιλμ μπορεί σε πολλά σημεία να μοιάζει οριακά ανυπόφορο και κατά τόπους μονότονο και επαναλαμβανόμενο, αλλά δεν είναι ποτέ συνηθισμένο ή συμβατικό. Κάθε του σπιθαμή μοιάζει με Μια Επιλογή. Ακόμα κι αυτή του η διάθεση να υπνωτίσει το θεατή μέσω της σπιράλ έντασής του, συνεισφέρει στην αποτελεσματικότητά του ως άσκησης ύφους με αληθινό χαρακτήρα και υπογραφή.

Μια παραβολή-εφιάλτης που συνδυάζει το επιβλητικά αρχέγονο με το αποδραστικά σαχλό, ο “Φάρος” αποτελεί τελικά μια στόφα ταινίας όλο και πιο σπάνιας στο σημερινό πεδίο. Για θεατές με υπομονή και διάθεση ανακάλυψης, θα προσφέρει κάτι το αληθινά ξεχωριστό.

news247.gr