Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό, και με πολύ μεγάλη συχνότητα, νιώθουμε την ανάγκη να εκφράζουμε τη συμπάθεια και τα συλλυπητήριά μας σε συγγενείς εκλεκτών συμπατριωτών μας που αιφνιδίως ή μη εγκαταλείπουν τα εγκόσμια. Αυτή τη φορά, η άχαρη τούτη επικοινωνιακή διαδικασία αφορά στην οικογένεια του γνωστού κι αγαπητού σε όλους μας καπεταν-Μανώλη.
Άλλη μια αντίκα, λοιπόν, άλλος ένας γνήσιος αγωνιστής της θάλασσας και της ζωής εγκατέλειψε τα επίγεια. Ο ενενηντατετράχρονος, ψημένος από την αρμύρα της θάλασσας και την πυράδα του ήλιου, καπεταν- Μανώλης Σαρούκος, αποτελούσε, πράγματι, την τελευταία μορφή των θρυλικών καπεταναίων της σφουγγαροδουλειάς του νησιού μας. Αυτή τη φορά ξεκίνησε για ένα διαφορετικό ταξίδι. Το στερνό. Σαλπάρισε για παραδείσια λιμάνια…
Αγέρωχος, δωρικός, μετρημένος, προσηνής και σεμνός. Ανεκτίμητη τράπεζα βιωμάτων, εμπειριών, σκληρών καταστάσεων και κακουχιών της ζωής …κουβαλούσε την ιστορία ενός αιώνα. Της προπολεμικής Καλύμνου, της Πάρου κατά τον πόλεμο και κατά τη γερμανική κατοχή, της μεταπολεμικής Καλύμνου και της Καλύμνου της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα.
Δεν ήταν μόνο ο χαλκέντερος Αργοναύτης της θάλασσας. Ήταν και μια γνήσια καλλιτεχνική φύση, ένας αυθεντικός λαϊκός καλλιτέχνης, που αποτύπωνε στο μουσαμά και στο ξύλο την ομορφιά του κόσμου που ζούσε, με τα μάτια της ψυχής του. Μια καλλιτεχνική φλέβα κι ένα ταλέντο που εκδηλώθηκαν από τα πρώτα μαθητικά του χρόνια, που, όμως, οι δυσκολίες της ζωής δεν του επέτρεψαν να καλλιεργήσει. Που …ξύπνησαν, όμως, αργότερα, όταν η ζωή του βρήκε ρυθμό και σταθερή πορεία. Έτσι, άφησε πλούτο αξιόλογων έργων ζωγραφικής και χαρακτικής, καθώς και το βιβλίο του, όπου κατέγραψε την πολυκύμαντη διαδρομή του.
Προσωπικότητα πληθωρική, ευαίσθητη στα κοινωνικά δρώμενα, ενεργός πολίτης, μαχητικός στην προάσπιση των δικαίων της επαγγελματικής τάξεως στην οποία ανήκε, ενεργοποιήθηκε δυναμικά και στο συνδικαλισμό. Φύσει ηγετική μορφή, πρωτοστάτησε και στα τοπικά συνδικαλιστικά πράγματα του χώρου του, ως πρόεδρος για τριάντα χρόνια του Σωματείου Πλοιάρχων Σπογγαλιέων Καλύμνου.
Με σύνεση, με δημοκρατικές διαδικασίες, με λόγο συνθετικό, τεκμηριωμένο και με βαθιά γνώση των προβλημάτων του κλάδου του, αγωνίσθηκε με σθένος και πάθος για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του.
Ήταν ένας άριστος οικογενειάρχης, που μαζί με την αγαπημένη του σύντροφο και συνοδοιπόρο της ζωής του, κ. Καλλιόπη, δημιούργησαν μια υποδειγματική οικογένεια με εξαιρετικά παιδιά και εγγόνια, που λάτρευαν τον πατέρα και παππού τους. Είναι βέβαιο ότι ο καπεταν- Μανώλης αφήνει στην ευρύτερη οικογένειά του, με το παράδειγμά του, το διαρκή και σκληρό αγώνα της ζωής του και γενικά τη βιοτή του, μια πλούσια παρακαταθήκη, που θα αποτελεί για όλους ανεκτίμητο μπούσουλα στη συνέχιση της δικής τους ζωής, χωρίς τον …καπετάνιο τους.
Έδινε πάντα πρώτος το παρόν στις εκδηλώσεις του Αναγνωστηρίου μας. Δεν έχανε καμία! Ήταν από τα πιο τακτικά και συνεπή μέλη του ιστορικού μας Ιδρύματος. Πάντα με το χαμόγελο, ευπροσήγορος, διακριτικός, συμμετοχικός. Θα τον θυμόμαστε πάντα.
Το νησί μας φτωχαίνει μέρα τη μέρα, αφού τέτοιες προικισμένες φυσιογνωμίες μιας αλλοτινής Καλύμνου, σαν αυτή του καπεταν- Μανώλη, αποσύρονται από την σύγχρονη τοπική κοινωνική σκηνή. Σίγουρα αφήνουν μεγάλο κενό, γιατί είναι μορφές αναντικατάστατες!
Συλλυπούμεθα θερμώς τα παιδιά και τα εγγόνια του!
Για το Διοικητικό Συμβούλιο του Αναγνωστηρίου
Ο πρόεδρος
Παναγιώτης Γιαμαίος
