O Παναγιώτης ήταν από τους ανθρώπους που όλοι ήξεραν και αγαπούσαν στην Κάλυμνο. Άφησε την πατρίδα του τα Γιάννενα για να έλθει εδώ και να δημιουργήσει με την πολυαγαπημένη του Μαρία μια δυνατή και πολύ αξιόλογη οικογένεια. Απέκτησε δύο παιδιά, τον Βασίλη και την Μελίνα που του έμοιασαν σε πολλά. Στο χαμόγελο πάντα, στην καθαρότητα της ψυχής, στην προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και στον ντόμπρο χαρακτήρα. Ο Παναγιώτης πέρα από την επαγγελματική του δραστηριότητα στο τελωνείο, ήταν ένας από τους πολύ δυνατούς παράγοντες ενίσχυσης του αθλητισμού στο νησί μας. Με τις γνώσεις, τη συνέπεια, το πείσμα και την οργανωτικότητά του, υπήρξε από τους ανθρώπους που στήριξαν όλες τις μεγάλες πορείες των ομάδων μας, είτε στο ποδόσφαιρο (κυρίως) αλλά και στο μπάσκετ. Ήταν πάντοτε φίλος με τους παίκτες των ομάδων ( ο άνθρωπος που μπορούσες πάντα να πεις το πρόβλημα σου) και πάντοτε ο άνθρωπος εκείνος που με την εις βάθος γνώση των κανόνων θα σε γλύτωνε από πολλά προβλήματα. Υπήρξε ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του Α. Ο. Βοθυνιακού που άφησε το στίγμα της ως ομάδα στη δεκαετία του 90. Ήταν πάντοτε παρόν σε εκλογές και γενικές συνελεύσεις ομάδων προκειμένου να βοηθήσει στην τήρηση των κανόνων και στη διεκπεραίωση των διαδικασιών. Και όλα αυτά βέβαια αφιλοκερδώς. Με την αγάπη του στον αθλητισμό και στη νεολαία του νησιού μας ήταν πάντα εκεί.

Πολυαγαπημένος παππούς τα τελευταία χρόνια τεσσάρων υπέροχων εγγονιών, απαντούσε πάντα με καμάρι, όταν τον ρώταγες " Παναγιώτη που πας;"  Απαντούσε πάντα:" Έχω δρομολόγιο, η ζωή μου όλη είναι αυτά τα παιδιά τώρα" . Και με πόση αγάπη και αυτά τα εγγόνια τον έπαιρναν αγκαλιά όταν τελείωναν την προπόνησή τους. Τα δρομολόγησε και αυτά σωστά στον αθλητισμό όπως και όλα τα παιδιά που πέρασαν από τα χέρια του. Πάντοτε με το χαμόγελο και πάντοτε με φροντίδα και αγάπη. Θα σε θυμόμαστε πάντα Παναγιώτη, αφήνεις μεγάλη παρακαταθήκη πίσω σου...

Το τελευταίο αντίο θα είναι σήμερα Δευτέρα στις 15.00 στον ναό του Αγίου Νικολάου.